Në një stacion autobusi në Penjwen, një qytet në rajonin verior të Kurdistanit të Irakut që është afër pikës së kalimit në kufirin me Iranin. Makinat futen në mënyrë sporadike dhe i shkarkojnë pasagjerët e tyre në oborrin me pluhur. Disa ndalojnë dhe pinë çaj, ndërsa të tjerë ngjiten direkt në minibusët e vegjël që do t’i çojnë në qytetin e afërt irakian të Sulaimaniya.
Soran përdor duart shpesh kur flet. Këmbët e tij gjithashtu, ndërsa ai shkelmonte për të më treguar se si u rrah nga forcat iraniane të sigurisë.
“Ka ndodhur para disa ditësh kur unë isha në protestë”, thotë ai. “Regjimi më ka rrahur pas shpine, më kanë goditur me shqelma dhe me shkopinj për të më goditur. Ata kanë qëlluar shokun tim dhe të tjerët. Të gjitha sepse kam marrë pjesë në demonstrata”.
Soran është 32 vjeç dhe jeton në Saqqez, qytetin e lindjes së Mahsa Amini, gruaja kurde 22-vjeçare, vdekja e së cilës në paraburgimin policor tre javë më parë shkaktoi protesta antiqeveritare që kanë përfshirë Iranin.
Soran ka kaluar në Kurdistanin e Irakut për të punuar, por ai pyet nëse do të kthehet në shtëpi. Protestat po rriten dhe jeta është e vështirë. Ai thotë se ka tre javë që nuk ka internet për shkak të kufizimeve të vendosura nga autoritetet iraniane, të cilat kanë shtypur me dhunë protestat.
Dikur kishim frikë nga regjimi, por tani muri i frikës është shembur. Askush nuk ka më frikë”.
Por kur e pyeta nëse kjo do të çonte në kolapsin e Republikës Islamike, përgjigja e tij ishte e qartë: “Jo, regjimi nuk do të shembet. Nuk mund të ndryshohet. Ata janë të fortë dhe vazhdojnë të vrasin njerëz. Ne kurrë nuk do të ndaloni, dhe kështu ata do të vazhdojnë të na vrasin.”
“Është e çmenduri, askush nuk kujdeset për ne. Bota e jashtme thotë se e mbështet Iranin, por askush nuk e bën këtë. Ne jemi duke u torturuar dhe vrarë çdo ditë.”
Ndërsa një tufë qensh të egër flenë nën hijen e një kamioni të parkuar, një grup i ri formohet në stacionin e minibusit. Të strukur në një rreth të ulët, ata bisedojnë ndërsa presin të largohen. Shumica janë kurdë irakianë, por njëri është iranian dhe ai ua përshkruan jetën e tij të tjerëve.
Farhad është 36 vjeç dhe nga Sanandaj, ku ka pasur protesta të ashpra dhe përleshje vdekjeprurëse me forcat e sigurisë. Grupi kurd i të drejtave të njeriut Hengaw raporton se të paktën 32 civilë janë vrarë nga forcat qeveritare dhe 1,540 të tjerë janë plagosur në Iranin perëndimor të populluar nga kurdët, por Farhad beson se numri i të vdekurve është shumë më i lartë.
“Të paktën 20 u vranë mbrëmë,” i thotë ai grupit. “Disa thonë deri në 40. Më shumë se 70 u arrestuan. Por ne nuk mund të flasim për këtë, sepse ne do të vritemi. Inteligjenca iraniane është gjithmonë duke parë, ata filmojnë fshehurazi. Ata e burgosën vëllain tim në burg për arsye politike.
“Këto protesta po bëhen më të mëdha, por ato nuk do të rrëzojnë regjimin. Jo, është i fortë kontrolli. Republika Islamike patjetër do të mbijetojë.”
(BBC)
