Shkruan: Mr. Amir Shabani
BE-ja dhe Turqia kanë nevojë për njëra-tjetrën më shumë se kurrë më parë. SHBA-ja është e pabesueshme dhe Rusia është një kërcënim për të gjithë Evropën nga Ankaraja në Helsinki dhe Londër.
Gaza po digjet dhe zhvendosja e zinxhirit të furnizimit po ecën me shpejtësi, ndërsa sektori financiar është në rënie të lirë dhe tarifat po godasin të gjithë. Ajo ka të bëjë me të gjithë dhe nxit BE-në dhe Turqinë të punojnë së bashku.
Anëtarësimi i Turqisë në BE mbetet i pamundur në një afat të shkurtër (por nuk duhet të dalë jashtë tryezës). Opsionet e menjëhershme reale janë:
– reforma e Bashkimit Doganor;
– partneriteti i sigurisë dhe industrializimi i mbrojtjes;
– lidhjet dypalëshe (përfshirë inteligjencën); dhe
– një kornizë e re në tryezë.
Turqia duhet të fokusohet që të mos humbasë më besueshmërinë financiare dhe politike (p.sh. investitorët, stabilitetin, sundimin e ligjit, shumë parti).
Procesi i paqes kurde është kyç për stabilitetin dhe paqen dhe së fundmi ka qenë një histori suksesi. BE-ja është donatori kryesor për rindërtimin e Sirisë. Paqja e fundit është pozitive. Kurdët kanë nevojë për të drejta kulturore dhe demokratike. Ankaraja ka nevojë për paqe dhe siguri në kufirin e saj.
Çlirimi i borxhit kushtetues në Gjermani arrin me vlerë deri në 2 trilionë (shuma historike dhe e paprecedentë në Evropën e shekullit të 21-të) dhe ne shohim mbi 800 miliardë euro në mbrojtje. Nëse disa fonde dhe industri do të shkojnë në Ankara, do të varet nga marrëdhëniet pozitive dhe se sa e frikësuar janë qeveria dhe bankat gjermane për situatën aktuale në Turqi (p.sh. Imamoglu dhe protestat).
