Kur Presidenti Biden e krahasoi kërcënimin bërthamor të Rusisë kundër Ukrainës me krizën e raketave kubane të vitit 1962, ai nënvizoi se sa shumë ajo përballje e Luftës së Ftohtë vazhdon të formësojë psikikën tonë kolektive.
Megjithëse vërejtjet e Bidenit në fillim të këtij muaji për “perspektivën e Harmagedonit” janë etiketuar alarmante, ato theksojnë se aksionet në çdo konflikt të tillë midis rivalëve të armatosur bërthamor nuk kanë ndryshuar që nga “13 ditët” famëkeqe të krizës.
Kriza filloi në mëngjesin e 16 tetorit 1962. Presidentit John F. Kennedy iu shfaqën foto të marra nga një aeroplan spiun U-2 që tregonte vendet balistike sovjetike në ndërtim në ishullin e Kubës. Sapo të funksiononin, u informua ai, ato mund të përdoreshin për të nisur një sulm bërthamor në kontinentin e SHBA-së praktikisht pa paralajmërim.
E para nga një seri takimesh të këshilltarëve të lartë dhe zyrtarëve të kabinetit u mblodh shpejt, duke përfshirë vëllain e presidentit dhe të besuarin e ngushtë, Prokurorin e Përgjithshëm Robert F. Kennedy.
Grupi përfundimisht u vendos në një karantinë detare, ose bllokadë, të Kubës për të detyruar kryeministrin sovjetik Nikita Hrushov të heqë raketat. Në fund, Hrushovi mori një garanci se SHBA nuk do të pushtonte Kubën dhe, në një marrëveshje që mbeti sekret për një çerek shekulli, SHBA premtoi gjithashtu të largonte raketat e saj nga Turqia.
(npr)
