Gjatë emisionit DIVANI me Vehbi Shatrin në RTI. I ftuar, hoxhë, prof, Dr. Shefqet Krasniqi, tregon se ku ndihet më mirë. Pranë xhematit, apo para studentëve?
Detyrë e jona si hoxhallar në përgjithësi, pjesë e tyre jam dhe unë, është të gjindemi aty ku kërkohet. Sidomos në vendet tona, sepse po të isha unë në ndonjë nga shtetet myslimane, nuk kishte me pas nevoje që une t’i kem të gjitha keto aktivitete. Ndoshta isha bërë kadi dhe mjaft. Një ligjerat javore për xhuma siq veprojnë disa profesora atje.
Njeriu i mençur punëtor, vizionar, dashamirë i cili deshiron të ngris popullin tonë përpara, duhët t’a shikojë kapacitetin e vetë dhe fushat ku ka nevojë për të kontibuarë. Është më rëndesi të shikohën fushat të cilat janë më rendesi të japët kontribohet në të. Tëk neve kemi shumë fusha. Për atë kam qenë imam sepse ishte shumë e nevojshme me qenë ligjerues-hatib në xhami dhe elhamdulilah isha nga 2002 deri 2014 si imam në Xhaminë e Madhe e cila është xhamia më kryesore në Prishtinë. Jam profesor në fakultet, takimet me njerez nëpër mexhlise të ndryshme, kam mbajtur mesim besim me fëmijë, kam mbajtur mesim enkas vajzave, paraqitja nëpër media tv dhe radio, shkrimet javëre që i përgadis, dhe kështu më radhe që krejt këto janë të natyrave të ndryshme.
E së ku ndihëm më mirë, të them sinçerishtë me shumë më pushon zemra dhe me qetësohet shpirti është kur jam në xhami.
Kënaqem më student, amo kjo kënaqësi ështa se sa marr nga ata, nëse i shohë studentët të etur për dije, janë të kujdesshëm në degjim, kjo më bën të harroj krejt oren, nësë nuk me njoftojnë se mbaroj ora vazhdoj dhe me tutje.
Por prap se prapë, bereqeti, ngrohtësia, të cilën e gjenë njeriu në xhami nuk e gjenë askund.
