05/07/2025

PSE PUTINI ZGJODHI RRUGËN E KONFLIKTIT?!

- Advertisement -spot_imgspot_imgspot_imgspot_img

të fundit...

- Advertisement -spot_img
Shkruan: Amir Shabani – Njohës i marrëdhënieve ndërkombëtare
Një nga katalizatorët më interesantë, por më pak të diskutuar për luftën në Ukrainë dhe retorikën e ashpër të politikës së jashtme të Rusisë është mosha dhe prejardhja e presidentit aktual rus, Vladimir Putin. Këta dy faktorë ndihmojnë për të hedhur një dritë psikologjike mbi arsyetimin pse Putini zgjodhi rrugën e konfliktit dhe përbëjnë atë që shumica e popullatës në mbarë botën mund ta konsiderojnë si identiteti i tij. Në rastin e Putinit, këta dy faktorë me shumë shtresa kanë punuar së bashku për të sjellë një shtresë më dominuese të identitetit të tij që ka ndikuar në vendimet e tij, domethënë ultra-nacionalizmin e tij dhe dëshirën për të lënë një trashëgimi pas vetes.
Putini është në pushtet që nga viti 1999 dhe është 70 vjeç, moshë kjo e cila mund të ndikojë në procesin e vendimmarrjes së një lideri, më konkretisht, derisa njeriu plaket, krijon një ndjenjë urgjence për liderët që të lënë gjurmë në botë. Duke pasur parasysh moshën e Putinit, ai mund të jetë më i vetëdijshëm për vdekshmërinë e tij. Ky ndërgjegjësim për vdekshmërinë e dikujt shpesh i shtyn njerëzit të sillen ndryshe. Në fakt, udhëheqësit e moshuar kanë më shumë gjasa të fillojnë një konflikt. Kjo mund të jetë për shkak të asaj që njihet si “modaliteti i trashëgimisë”. Mënyra e trashëgimisë është kur një udhëheqës përpiqet të krijojë statusin dhe pozicionin e tij brenda historisë. Veprimi i Putinit kundër Ukrainës ilustron një mënyrë të tillë trashëgimie.
Mosha dhe prejardhja e Putinit, së bashku me personalitetin e tij, rritën nacionalizmin e tij dhe krijuan një ndjenjë të rëndësishme për të lënë një trashëgimi që ndihmon për të kuptuar dhe shpjeguar sjelljen e militarizuar kombëtare që ai po shfaq. Këta dy faktorë po krijojnë një lidhje të rrezikshme midis vdekshmërisë së afërt të Putinit, nacionalizmit të tij dhe dëshirës për atë që ai do ta shihte si një trashëgimi me vlerë. Putini e ka krahasuar tashmë veten me njerëz si Pjetri i Madh, por sa larg do të shkojë Putin për trashëgiminë e tij?!
Sipas psikologëve të sjelljes, udhëheqësit priren të arsyetojnë me analogji dhe të tërheqin paralele nga historia. Në thelb Putini aspiron për dominim gjeopolitik dhe potencialisht territorial brenda Evropës Lindore. Putini diskutoi se si Peter e rifitoi Suedinë: “ai nuk rrëmbeu asgjë, ai e rifitoi”. Ai shtjelloi për Ukrainën, “Duket se na ka rënë edhe neve që të rikuperojmë dhe forcojmë”. Putini përdor paralele dhe analogji të tilla që janë pa kushte kualifikuese dhe duke e vendosur veten në një kornizë ekzistuese të Pjetrit, ai e justifikon dhe vërtetont kursin e tij të veprimit. Në fund të fundit, Putini beson se Ukraina është pjesë e Rusisë dhe se zgjerimi barazon forcën në sytë e tij, gjë që ndihmon në forcimin dhe formësimin jo vetëm të identitetit të tij, por edhe të identitetit rus dhe më e rëndësishmja, ndihmon në krijimin e trashëgimisë së tij.
Putini përdori edhe një herë arsyetim analogjik për të justifikuar pushtimin e Ukrainës duke krahasuar qeverinë e Presidentit të Ukrainës, Volodymyr Zelenskyy, si dhe të gjithë botën perëndimore, me atë të Gjermanisë naziste. Duke përforcuar retorikën dikotomike, ai po përpiqet të krijojë një narrativë, jo të bazuar në të vërteta dhe fakte, por të bazuar në besimet dhe identitetin e tij se Ukraina është pjesë e Rusisë dhe se Rusia është e barabartë ose më e madhe në fuqi se Perëndimi.
Personaliteti i Putinit gjithashtu hedh dritë mbi gjendjen e tij psikologjike dhe vendimet e tij të përgjithshme. Në fakt, politikat e jashtme të Putinit bazohen në personalitetin dhe identitetin e tij. Para se Putini të merrte pushtetin, dy liderët e fundit të Rusisë ishin Mikhail Gorbachev dhe Boris Yeltsin. Politikat e jashtme të këtyre ish-liderëve bazoheshin në perceptimin e tyre se BRSS/Rusia ishte e dobët në nivel ndërkombëtar dhe të dyja donin dëshpërimisht që Rusia të pranohej si pjesë e Perëndimit. Në të kundërt, nën Putinin, politikat e tij të jashtme bazohen në forcën e sapogjetur të Rusisë dhe besimet ultra-nacionaliste, të cilat nxiten nga ankesat që ai mban ndaj Perëndimit. Fatkeqësisht, për shkak të tipareve të tij të përgjithshme të personalitetit, jofleksibilitetit njohës dhe sjelljes pa kompromis, do të jetë jashtëzakonisht sfiduese të negociosh me Putinin për luftën e Ukrainës, madje më shqetësuese është se ai mund të mos ndalet në Ukrainë, ose edhe më keq, mundësia e përdorimit të armëve bërthamore mund të jetë e mundshme.
Duke pasur parasysh klimën e duhur politike dhe të sigurisë, si dhe faktorët e duhur fiziologjikë të një lideri, mund të çojnë në pasoja katastrofike në nivelin e armëve bërthamore, prandaj paraqitet një nevojë e madhe për çarmatim bërthamor global. Një nga aspektet më kritike të lidershipit është të mendosh konceptualisht dhe në rastin e Putinit, identiteti i tij, personaliteti dhe dëshira për të lënë një trashëgimi, së bashku me faktorë të tjerë, e bëjnë atë më të ndjeshëm ndaj përdorimit të armëve bërthamore. Veprimet e Putinit gërryejnë seriozisht aspekte të tilla kritike të udhëheqjes, të cilat mund të kenë pasoja katastrofike në nivel ndërkombëtar.
Rusia ka paralajmëruar tashmë se ndërhyrja e jashtme në konfliktin e Ukrainës mund të çojë në pasoja siç nuk i ka përjetuar kurrë më parë historia. Prandaj edhe komuniteti ndërkombëtar duhet të jetë i vetëdijshëm se përdorimi i armëve bërthamore nga Putini është më shumë se një mundësi.
Mund të jetë një imazh i 1 person, kostum dhe teksti që thotë "PUTIN TEAM LEBANON"
- Advertisement -spot_img

Me te lexuarat...

- Advertisement -spot_img

Lajmet tjera...