– Fëmija nën moshën madhore, nëse e kryen haxhillëkun, do të shpërblehet për haxhillëkun e tij. Megjithatë, kur ai të hyjë në moshën madhore, obligohet sërish të shkojë në haxhillëk (kur t’i plotësojë kushtet financiare), sepse për haxhillëkun që e ka kryer më herët, shpërblehet, por nuk llogaritet se e ka kryer haxhillëkun obligues. Edhe prindi ka shpërblim, për shkak se e ndihmon fëmijën (materialisht dhe fizikisht) që ta kryeje haxhillëkun.
– Nëse fëmija ka rreth 6-7 vjet (kur i dallon gjërat), prindi e ka më të lehtë t’ia shpjegojë ritet e haxhillëkut: e mëson si ta veshë ihramin dhe t’i kryejë ritet e tjera të haxhillëkut. E, nëse fëmija s’ka mundësi t’i hedhë vetë gurët te Xhemeratet, atëherë prindi mund t’i hedhë në vend të tij.
– Nëse fëmija ka më pak se 6-7 vjet, prindi e bën nijetin e haxhillëkut për fëmijën, ndërsa tavafin dhe sajin e bëjnë bashkërisht.
– Kur ka kallaballëk, sidomos kohëve të fundit kur numri i haxhilerëve është shtuar tej mase, më e mira është të mos e marrë fëmijën në haxhillëk, sepse vështirësia dhe kallaballëku e detyrojnë prindin që të angazhohet më tepër për fëmijën e të mos e ndiejë veten rehat.
Ibn Uthejmini (Allahu e mëshiroftë!).
Nga arabishtja: Irfan JAHIU
A PRANOHET HAXHILLËKU I FËMIJËS QË ËSHTË NËN MOSHËN MADHORE?
